Ο προστάτης, ή ο προστάτης, βρίσκεται στη βάση της ουροδόχου κύστης. Το όργανο παράγει σπέρμα, το οποίο απελευθερώνεται στην ουρήθρα κατά την εκσπερμάτωση. Το μυστικό του προστάτη δημιουργεί βέλτιστες συνθήκες για τη ζωή των σπερματοζωαρίων έξω από το σώμα ενός άνδρα.
Γεγονότα του προστάτη
Η δραστηριότητα του προστάτη ελέγχεται από ανδρικές ορμόνες φύλου. Κατά την εφηβεία, τα επίπεδα τεστοστερόνης αυξάνονται, γεγονός που προκαλεί την ενεργή ανάπτυξη του προστάτη. Ο μέγιστος όγκος του προστάτη είναι στα 20-40 χρόνια.
Προστατίτιδα
Η λοιμώδης προστατίτιδα προκαλείται συνήθως από βακτήρια ή ιούς. Λιγότερο συχνά, η ασθένεια μπορεί να είναι επιπλοκή φλεγμονωδών ουρολογικών ασθενειών - επιδιδυμίτιδα, ουρηθρίτιδα, κυστίτιδα.
Η μη μολυσματική προστατίτιδα στις εκδηλώσεις της πρακτικά δεν διαφέρει από τη λοιμώδη. Οι διαφορές σχετίζονται με τα αποτελέσματα της έρευνας: με αυτόν τον τύπο ασθένειας, το παθογόνο δεν ανιχνεύεται.
Συμπτώματα
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η προστατίτιδα αρχίζει έντονα. Υπάρχουν τρεις μορφές οξείας εμπλοκής του προστάτη:
- Καταρράκτης, που συνοδεύεται από μια μικρή διαταραχή της ούρησης και ήπιο πόνο πίσω από την παμπ και στον πρωκτό.
- Φολιδωτό, στο οποίο η παραβίαση της ούρησης και του πόνου είναι πιο έντονη.
- Πυώδης, συνοδευόμενη από έντονο πόνο, πυρετό, επιδείνωση της γενικής κατάστασης και προβλήματα με την ούρηση. Η εξάπλωση της λοίμωξης στο όσχεο οδηγεί σε φλεγμονή των όρχεων (ορχίτιδα). Μερικές φορές υπάρχουν πυώδη αποστήματα στη μικρή λεκάνη.
Χωρίς θεραπεία, η ασθένεια γίνεται χρόνια. Τα οξεία συμπτώματα υποχωρούν, εκδηλώνονται περιοδικά κατά την υποθερμία, εκτός εποχής (άνοιξη-φθινόπωρο).
Μερικές φορές η ασθένεια γίνεται αμέσως χρόνια. Σε αυτήν την περίπτωση, τα συμπτώματα της νόσου αυξάνονται σταδιακά, γεγονός που κάνει πολλούς άνδρες να τους συνδέουν όχι με προστατίτιδα, αλλά με αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία.
Στη χρόνια προστατίτιδα, υπάρχουν:
- συχνή ούρηση, εμφάνιση ξαφνικής ώθησης, ειδικά τη νύχτα
- αργή, διαλείπουσα, ασθενής πίεση ούρων.
- πόνος κατά την εκσπερμάτωση
- προβλήματα με την ισχύ.
Οι παθολογικές αλλαγές επηρεάζουν τα τοιχώματα της ουροδόχου κύστης, τα νεφρά και τα νευρικά πλέγματα που πηγαίνουν στον προστάτη. Αυτό οδηγεί σε πόνο στην πλάτη και δυσκολία στην ούρηση. Παρατηρείται πόνος κατά τη στύση και την εκσπερμάτωση.
Τα δυσάρεστα φαινόμενα υποχωρούν με το διορισμό κατάλληλης θεραπείας. Όσο πιο γρήγορα αρχίσει η θεραπεία ο ασθενής, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να αποκατασταθεί πλήρως η υγεία.
Για τη διάγνωση της προστατίτιδας, εκτελούνται τα ακόλουθα:
- γενική εξέταση, συλλογή αναμνηστικών, αξιολόγηση παραπόνων και σοβαρότητα των συμπτωμάτων ·
- Ψηφιακή ορθική εξέταση, κατά την οποία καθορίζεται το μέγεθος του προστάτη, η πυκνότητα και άλλες παράμετροι.
- εξέταση επιχρίσματος, ούρων και σπερματικού υγρού για ΣΜΝ.
Θεραπεία της προστατίτιδας
Η θεραπεία επιλέγεται ανάλογα με τις αιτίες της χρόνιας φλεγμονής στον προστάτη. Σε περίπτωση μόλυνσης, μια καλά επιλεγμένη πορεία φαρμάκων μπορεί να εξαλείψει πλήρως την αιτία της φλεγμονώδους διαδικασίας.
Όταν προκύπτουν επιπλοκές, η θεραπεία στοχεύει στην εξάλειψή τους. Στον ασθενή συνταγογραφούνται φάρμακα και διαδικασίες που βελτιώνουν τη μικροκυκλοφορία, ανακουφίζουν από το πρήξιμο, εξαλείφουν τον πόνο και ομαλοποιούν τη λειτουργία του αδένα.
Η θεραπεία της φλεγμονής του προστάτη είναι ευκολότερη όταν η διάγνωση γίνεται νωρίς στην ανάπτυξη της νόσου. Ωστόσο, η σύγχρονη ιατρική μπορεί να βοηθήσει ασθενείς με χρόνια ασθένεια.
Για να αποφευχθεί η επιδείνωση της χρόνιας μορφής της νόσου, πραγματοποιείται θεραπεία κατά της υποτροπής, η οποία σας επιτρέπει να ελέγχετε την πορεία της προστατίτιδας, αποφεύγοντας επιπλοκές.
Για αυτό, συνταγογραφούνται μασάζ προστάτη, αντισπασμωδικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Σε προχωρημένες χρόνιες περιπτώσεις, όταν η θεραπεία δεν δίνει το επιθυμητό αποτέλεσμα, πραγματοποιείται χειρουργική αφαίρεση του προστάτη.
Σημαντικοί παράγοντες για την προστατίτιδα
- Η συνταγογράφηση της θεραπείας είναι δυνατή μόνο μετά την ακριβή διάγνωση.
- Σε προχωρημένες περιπτώσεις, μπορείτε να βελτιώσετε σημαντικά την κατάσταση του ασθενούς και να βελτιώσετε την ποιότητα ζωής του.
- Η εξαφάνιση των συμπτωμάτων της προστατίτιδας δεν αποτελεί ένδειξη για το τέλος της θεραπείας.
- Η ασθένεια δεν εξελίσσεται σε καρκίνο.
- Η προστατίτιδα δεν είναι λόγος να σταματήσετε το σεξ, εκτός από μια οξεία περίοδο, που συνοδεύεται από πόνο κατά τη στύση και την εκσπερμάτωση.
Αδένωμα του προστάτη
Το αδένωμα είναι καλοήθης υπερπλασία (διόγκωση) του προστάτη. Τα τελευταία χρόνια, η ασθένεια έχει γίνει σημαντικά «νεότερη». Περιπτώσεις μεγέθυνσης του προστάτη εντοπίζονται ακόμη και σε ασθενείς άνω των 30 ετών. Σε αυτήν την ομάδα, η πιθανότητα ανίχνευσης αδενώματος είναι περίπου 10%.
Σε ηλικία 65 ετών, ένας διευρυμένος προστάτης διαγιγνώσκεται σε κάθε δεύτερο άνδρα. Σε ασθενείς άνω των 70 ετών, το μέγεθος του προστάτη αδένα υπερβαίνει τον κανόνα σε σχεδόν 90% των περιπτώσεων.
Μια επικίνδυνη εκδήλωση του αδενώματος του προστάτη είναι ο σχηματισμός κόμβων που συμπιέζουν την ουρήθρα. Τα οζίδια αναπτύσσονται αργά, έτσι η διαταραχή της ούρησης αναπτύσσεται σταδιακά.
Σύμφωνα με την πιο κοινή θεωρία, η ανάπτυξη του αδενώματος του προστάτη είναι συνέπεια της ορμονικής ανισορροπίας που αναπτύσσεται με την ηλικία στο σώμα ενός άνδρα.
Συμπτώματα
Κάθε τέταρτος ασθενής σημειώνει δυσκολία στην ούρηση. Οι ισχυροί μύες της ουροδόχου κύστης μπορούν αρχικά να συμπιέσουν τα ούρα. Ωστόσο, καθώς το αδένωμα εξελίσσεται, οι αντισταθμιστικοί μηχανισμοί παύουν να αντιμετωπίζουν και ο ασθενής έχει προβλήματα με την ούρηση:
- διαλείπουσα εκτόξευση;
- ασθενής "πίεση" ούρων.
- καθυστέρηση της διαδικασίας ούρησης
- αίσθημα ατελούς εκκένωσης της ουροδόχου κύστης.
- κράμπες.
Όσο μεγαλύτερο γίνεται το αδένωμα, τόσο πιο έντονα γίνονται τα συμπτώματα. Η ώθηση γίνεται πιο συχνή και αρχίζει να ενοχλεί τη νύχτα. Σε προχωρημένες περιπτώσεις, σχηματίζεται ένα παράδοξο φαινόμενο: ο συνεχής ερεθισμός του τοιχώματος της ουροδόχου κύστης οδηγεί σε ανεξέλεγκτη συστολή και ακράτεια ούρων.
Η συμφόρηση της ουροδόχου κύστης οδηγεί σε φλεγμονή (κυστίτιδα) και προκαλεί το σχηματισμό λίθων. Σταδιακά, η λοίμωξη ανεβαίνει στα νεφρά, προκαλώντας πυώδη φλεγμονή - πυελονεφρίτιδα. Μπορεί να αναπτυχθεί επέκταση της συσκευής της νεφρικής καλύξ-λεκάνης - υδρονέφρωση. Ως αποτέλεσμα, ο ασθενής εμφανίζει νεφρική ανεπάρκεια.
Η συνεχής πίεση κατά την ούρηση σε ηλικιωμένους ασθενείς προκαλεί προβλήματα με την καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία. Υπάρχουν ακόμη και περιπτώσεις εγκεφαλικών επεισοδίων που εμφανίστηκαν όταν προσπαθούσατε να "πιέσετε" τα ούρα από τον εαυτό σας.
Διαγνωστικά
Κατά την εξέταση, ο ουρολόγος αξιολογεί τη φυσική κατάσταση του ασθενούς και του προστάτη του. Η αξιολόγηση του προστάτη περιλαμβάνει τον προσδιορισμό του μεγέθους, της συνέπειας και του σχήματος του.
Στον ασθενή εκχωρείται μια γενική εξέταση ούρων, υπερηχογράφημα των πυελικών οργάνων, υπερηχογράφημα της ουροδόχου κύστης για τον προσδιορισμό του επιπέδου των υπολειμμάτων ούρων, υπερηχογράφημα του προστάτη με χρήση ορθικού αισθητήρα, κυστεοσκόπηση και ουροφθορομετρία. Ο αριθμός των απαιτούμενων εξετάσεων μπορεί να ποικίλει ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της πορείας της νόσου.
Θεραπεία
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για τη μείωση της σοβαρότητας των συμπτωμάτων. Τα πιο αποτελεσματικά από αυτά είναι η προσαρμογή του καθεστώτος κατανάλωσης αλκοόλ, η άρνηση από τον καφέ και το αλκοόλ. Σε αυτήν την περίπτωση, η ώθηση τη νύχτα θα ενοχλήσει τον ασθενή πολύ λιγότερο.
Για τη θεραπεία του αδενώματος του προστάτη, χρησιμοποιούνται δύο ομάδες φαρμάκων:
- Άλφα αποκλειστές που αυξάνουν τη ροή των ούρων μέσω του ουροποιητικού συστήματος. Οι ασθενείς παρατηρούν βελτίωση της κατάστασής τους σχεδόν αμέσως μετά την έναρξη της θεραπείας. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν ζάλη, χαμηλή αρτηριακή πίεση και γενική αδυναμία.
- Τα φάρμακα που εμποδίζουν την τεστοστερόνη μειώνουν τον αδένα. Το αποτέλεσμα είναι αισθητό μετά από μερικούς μήνες.
Επί του παρόντος, η πιο αποτελεσματική και ασφαλής μέθοδος είναι η συνδυασμένη χορήγηση των άλφα-αποκλειστών και των τεστοστερόνης.
Η διαουρηθρική εκτομή του προστάτη είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για την αφαίρεση του αδενώματος και την αποκατάσταση της κανονικής ούρησης. Η χειρουργική επέμβαση δεν απαιτεί τομές στο δέρμα. Όλα τα όργανα και μια κάμερα εισάγονται μέσω της ουρήθρας. Ο προστατικός ιστός αφαιρείται από έναν χειριστή εξοπλισμένο με έναν ηλεκτρικό βρόχο.